در زمان حاضر که سوارکاری بیشتر به عنوان یک ورزش شناخته می شود، مثل هر ورزش دیگری نیاز به رعایت اصول ایمنی و استفاده از تجهیزات ایمنی مناسب و تخصصی برای اسب و سوارکار جزو اصول اولیه این ورزش پرطرفدار در سراسر جهان به حساب می آید. طیف گسترده ای از تجهیزات ایمنی و محافظتی برای اسب ها و سوارکاران در بازار موجود است که به محافظت از اسب و سوارکار در برابر آسیب های ناشی از حوادث کمک می کند. اسب ها حیوانات بزرگ جثه اما حساسی هستند که به راحتی ممکن است ترسیده یا هر تنش دیگری به آنها وارد شود. پس بسیار مهم است که تا آنجا که امکانات امروز و بودجه سوارکار و صاحب اسب اجازه می دهد، تجهیزات محافظتی استاندارد برای اسب و سوارکار در نظر گرفته شود و به درستی مورداستفاده قرار گیرند.

به ویژه برای افراد مبتدی که تازه شروع به سوارکاری نموده اند وقوع اشتباه حتمی به نظر می رسد که ممکن است سقوط از اسب در هنگام تمرین و توسعه مهارت های سوارکاری هم برای آنها پیش آید. حتی سوارکاران باتجربه نیز ممکن است در طول عمر طولانی سوارکاری خود حوادث رایج در حین سوارکاری را تجربه نموده باشند. تجهیزات حفاظتی که به طور ویژه برای سوارکاران و اسب ها در نظر گرفته و ساخته شده اند را عموماً تجهیزات ایمنی حین سوارکاری (کلاه ایمنی سوارکاری، چکمه های سواری، جلیقه های محافظ و...)، تجهیزات ایمنی تخصصی رشته های مختلف سوارکاری مانند مسابقات بیرون از پیست سوارکاری و کراس کانتری (Cross country/مسابقات فضای طبیعی حومه ای) و سوارکاری در کنار جاده ها مانند لباس های شبرنگی برای دیده شدن در تاریکی و تجهیزات ایمنی حین کار با اسب (مانند چکمه های دارای محافظ محکم فلزی روی پنجه پا) شامل می شود.

اگر سوارکار در مورداستفاده صحیح از یکی از وسایل الزامی برای سوارکاری و تجهیزات ایمنی شک دارد، حتماً باید در مورد آن از مربی خود یا هر منبع معتبری که این تجهیزات را به خوبی می شناسد کمک گیرد.

تصویر شماره 1- رعایت اصول ایمنی و استفاده از وسایل ایمنی برای هر سنی و هر سطح از تخصص در سوارکاری الزامی است

در مقالات قبلی مجله مرغابی به تجهیزات اساسی موردنیاز برای سوارکاری پرداخته شده، اما در ادامه این مقاله به طور اختصاصی به معرفی برخی از مهم ترین و رایج ترین تجهیزات ایمنی برای سوارکاران و اسب ها پرداخته خواهد شد:

تجهیزات ایمنی اسب ها:

1- لگام یا لجام اسب با دهنه یا بدون دهنه (اصطلاحاً کلگی یا کله گیر است): اولین وسیله ای که بعد از نعل برای اسب ها استفاده می شود و نقش مهمی در ایمنی اسب و سوار در موقع سوارکاری یا سایر مواقع ایفا می کند، لگام یا لجام است که متشکل از اصطلاحاً کلگی یا مجموعه بندهای دور سر اسب و دهانه یا دهنه است. دهنه اسب که به شکل یک میله یکسره یا دو قطعه میله ای در هم تنیده است، در دهان اسب قرار می گیرد و برای کنترل اسب به وسیله مجموعه افسار اسب (کلگی و مهار متصل به آن) استفاده می شود. استفاده از کلگی یا هالتر (Halters) نکات خاصی را در برمی گیرد که رعایت آنها برای راحتی و ایمنی اسب و سوارکار مهم است. هالتر یا کلگی اسب باید جوری بر دور سر اسب نصب شود که به خوبی جا بیفتد و آن قدر سفت و انعطاف ناپذیر نباشد که حیوان را آزار دهد و یا آن قدر شُل باشد که اگر اسب سرش را خاراند چیزی به آن گیر کند. به ویژه سُم اسب اگر در موقع خاراندن سر خود به کلگی یا هالتر گیر کند می تواند بسیار آسیب زننده و خطرناک شود.

امروزه اکثر کلگی های اسب از جنس چرم یا قطعات نایلونی (پلاستیکی) و چرم هستند که نقاط اتصال و انعطاف مناسبی در ساختار آنها تعبیه شده تا آزار یا آسیبی به دلیل عدم انعطاف در ساختار آنها حاصل نشود. برخی از انواع کلگی ها یا هالترها دارای بخش نرم و راحت تری بر روی صورت (بالای بینی) و در روی قسمتی هستند که بر بالا و پشت سر (پشت گوش ها) انداخته می شود. در مورد اینکه چه مواقعی کلگی بر روی سر اسب نصب شود یا نشود باید از افراد متخصص آموزش کسب شود. به عنوان مثال گفته شده که در مواقعی که اسب در حال چرخیدن آزاد در محوطه محصور است بهتر است جهت عدم گیرکردن احتمالی آن به جایی از انداختن کلگی بر روی سروصورت اسب اجتناب شود. در انتقال اسب از جایی به جای دیگر باید از کلگی های دارای قطعات منفصل و انعطاف پذیر که با حلقه های مناسب به هم وصل شده اند (Breakaway halters) استفاده شود و حیوان به اندازه کافی به این وسیله عادت پیدا کرده باشد.

در غیر این صورت ممکن است حیوان برای رهایی از آن، به خود آسیب جدی بزند و عین حال به دلیل تنش بالایی که به آن وارد می شود برای انسان های اطراف خود نیز خطرناک شود. در مورد استفاده از کلگی یا هالتر اسب در حین بسته بودن اسب یا حمل و نقل آن دو نظر متفاوت در سطح مراجع معتبر دنیا وجود دارد که یکی بر نبستن هالتر در این گونه مواقع نظر دارد و دیگری بر بستن آن تأکید دارد. به نظر می رسد که بهتر است در این مورد با توجه به شرایط هر اسب و با کسب نظر از افراد دارای تجربه بالا در شناخت و نگهداری اسب ها، تصمیم گیری شود. در مجموع، انتخاب و تهیه یک یا چند کلگی استاندارد و مناسب برای اسب خود که به سر اسب به درستی بنشیند و انعطاف کافی را نسبت به حرکات سر اسب داشته باشد، جزو اولین خریدهای لازم از بین تجهیزات ایمنی اسب ها است.

2- مهار یا افسار اسب: مجموعه افسار اسب می تواند به مجموعه کلگی، دهنه و مهار یا بند هدایت و کنترل اسب گفته شود و یا گاهی به طور عمومی به بند مهار اسب نیز در اصطلاح عامیانه افسار گفته می شود. مهار یک بند عموماً چرمی است که به دو شکل وجود دارد. یک شکل آن به شکل دو بند منفصل است که هر کدام از یک سمت اسب (چپ و راست) به داخل دست سوارکار می آید. اما شکل رایج تر آن یک بند یک تکه یا یکپارچه است که اگر از دست سوارکار بیفتد، بر روی پشت اسب می ماند و سوارکار به راحتی می تواند آن را دوباره به دست بگیرد. این نوع از مهار یا افسار اسب برای افراد مبتدی یا رشته های ورزشی پرتحرک و یا نیازمند کنترل اسب با یک دست (مانند چوگان که دست دیگر چوب بازی چوگان را می گیرد) بسیار مناسب تر است

جنس بند مهار می تواند بسیار مهم باشد و جنس هایی که در اثر باران یا تعریق کف دست لغزنده می شوند کمتر ایمن هستند. به همین دلیل مهار دارای جنس لاستیکی یا برخی مهارهای نایلونی (پلاستیکی) و چرمی بهتر هستند و کشش و چسبندگی بیشتری نسبت به افسارهای چرمی کاملاً صاف و لغزنده دارند. البته در میان مهارهای جنس لاستیک و چرم بافت دار یا بافته شده که چسبندگی بهتری دارند، مهار لاستیکی زودتر خراب می شود که باید توسط سوارکار قبل از نصب و استفاده در هر بار سوارکاری از نظر خشک شدن و ترک برداشتن و احتمال پارگی در حین فعالیت بررسی شوند. مهار اسب که نقش اصلی و اساسی در کنترل و فرمان دادن به اسب توسط سوارکار دارد یکی از تجهیزات بسیار مهمی برای ایمنی اسب و سوار است که مکمل مهم کلگی و دهنه (مجموعه لگام یا افسار اسب) است.

3- بست محافظتی (بست اضافی زیر سینه یا زیر شکم برای زین اسب): زین ها یک بست عریض و محکم (معمولاً از جنس چرم با جنس و استحکام مناسب) دارند که به زیر شکم اسب محکم می شود. اما یک بست دیگر نیز وجود دارد که بست سینه است و در زیر سینه اسب و نزدیک زیر بغل اسب (جلوتر از بست اصلی زین) بسته می شود که مانع از لیزخوردن زین به عقب تحت شرایط تحرک بالا و تکان های نسبتاً شدید می شود. این ابزار افزایش ایمنی زین را هم در سوارکاری سبک کلاسیک (انگلیسی) و هم در سبک وسترن یا مسابقات چوگان، استقامت و حتی سواری های عادی در مسیرهای جنگلی و کوهستانی به مدت زمان متوسط یا طولانی (مواقعی که وزن سوارکار به سمت عقب کشیده می شود) استفاده می شوند.

به ویژه، این ابزار حمایتی در بین سوارکاران کوهستان (مسابقات تریل) محبوبیت دارند که در بالارفتن از سربالایی ها از لغزش سوارکار و زین به سمت عقب جلوگیری می کند. محل اتصال یا شکل و ساختار و جنس این وسیله می تواند متغیر باشد که به رشته ورزشی موردنظر نیز برمی گردد. به عنوان مثال در مسابقات چوگان نوع خاصی از بست زیرسینه وجود دارد و جنس این وسیله می تواند از چرم یا لاستیک یا سایر جنس های مناسب متغیر باشد. نکته ایمنی بسیار مهم این است که در صورت استفاده از این وسیله سوارکار مطمئن شود که از لحاظ ساختار، جنس و نحوه بستن آن باعث محدود شدن حرکات شانه اسب نشده یا باعث ساییدگی، آزار و زخم شدن سینه اسب نشود. باید دقت شود که هر قطعه ای که در بالای سینه و نزدیک زیر بغل یا زیر گردن قرار می گیرد نباید به زیر بغل یا مسیر تنفسی محدودیت یا فشار وارد کند. اگر به این وسیله (با توجه به فعالیت سواری مدنظر) جهت بهبود ایمنی و ثبات زین و سوارکار نیاز است، در انتخاب آن مشورت لازم از افراد متخصص کسب شود.

همچنین، همان طور که بسته سینه در جلوی بست اصلی زین برای ثبات بیشتر زین وجود دارد، بست زیر شکم نیز برای پشت یا عقب بست اصلی زین وجود دارد. این بست ها بیشتر برای زین های سبک وسترن یا آمریکایی تعبیه می شوند که در بالا و پایین رفتن های متعدد از تپه ها و رشته های سوارکاری مرتبط با گاوچرانی (مسابقات کابوی ها) کاربرد بیشتری دارند. این بست ها هنگامی که فرد با استفاده از طناب کمند گاوی را می گیرد قدرت کافی را جهت حفظ سوار و زین بر روی اسب ایجاد می کنند و ایمنی دوچندان در این رشته های پرتنش ورزش سوارکاری برای سوارکار ایجاد می کنند. البته باید دقت نمود که آن قدر سفت نباشد که حیوان را آزار دهد یا آن قدر شل نباشد که احتمالاً دست و پای اسب به آن گیر کند.

4- رکاب ایمنی: انواع مختلفی از رکاب ها وجود دارند که رکاب های ایمنی و رکاب های پوشش دار به دلیل نقش ایمنی برجسته تر آنها در ادامه شرح داده خواهند شد. رکاب های ایمنی (Safety stirrups) ساختاری دارند که ایمنی را در صورت سقوط راکب از اسب بیشتر می کنند. در این نوع از رکاب ها برای جلوگیری از گیرکردن پای سوارکار در هنگام سقوط و روی زمین کشیده شدن آن طراحی شده اند. وقتی فشار ناشی از سقوط سوارکار رخ دهد، بخشی از حلقه این نوع رکاب ها شکسته شده یا باز می شود تا اجازه دهد پای راکب آزاد شود. این دسته از رکاب ها طرح های مختلفی دارند که حتی برخی از آنها ظاهر بسیار مشابه با رکاب های عادی دارند.

یکی از معروف ترین و محبوب ترین انواع رکاب های ایمنی، رکاب اصطلاحاً طاووسی یا پیکاک (Peacock stirrup) است که جانب بیرونی حلقه این رکاب به شکل یک بند لاستیکی یا فلزی بازشونده طراحی شده و استحکام آن به قدری است که در فشار عادی سوارکاری کاملاً در جای خود ثابت و محکم است. اما اگر فشار ناگهانی و شدید ناشی از سقوط سوارکار به جانب بیرونی حلقه رکاب وارد شود این قسمت رها شده یا باز شده و پا از حلقه رکاب رها می شود تا سوارکار روی زمین کشیده نشود. اصولاً رکاب یکی از مهم ترین قطعات مجموعه زین و یراق آلات سوارکاری است که انتخاب نوع مناسب آن با توجه به اسب و سوار و فعالیت عمده ورزشی آنها، نقش مهمی در ایمنی و راحتی فعالیت سوارکاری دارد.

5- رکاب پوشش دار یا رکاب تاپادروس (Tapaderos): رکاب تاپادرو یا تاپادروس دارای یک قطعه پوششی ضخیم (معمولاً بیشتر از جنس چرم و بعد از آن پلاستیک و...) است که نام خود را از واژه ای در زبان اسپانیایی به معنی درپوش یا سرپوش گرفته است و همان طور که مشخص است ریشه در فرهنگ سوارکاری اسپانیا و کشورهای اسپانیایی زبان دارد. این قطعه اضافی بر روی رکاب به عنوان مانعی بر روی انگشتان پای سوارکار عمل می کند که از کنار به زین می پیوندد و گاهی به این نوع رکاب، رکاب کلاه دار نیز گفته می شود. این قطعه یک وسیله ایمنی اختیاری است که جهت جلوگیری از سرخوردن پای سوارکار از میان رکاب و سقوط و آویزان شدن سوارکار از اسب، ساخته شده است. معمولاً برخی مربیان یا سوارکاران از این وسیله جهت سوارکاران مبتدی یا سوارکاری تریل (کوهستان) و کار گله داری استفاده می کنند. همچنین، از پا در برابر سرما و رطوبت فصول سرد و بارانی نیز محافظت می کند. حتی برخی منابع استفاده از این نوع رکاب را برای رفع خستگی زانو و پشت و برای افراد دارای معضلات زانو و کمر توصیه نموده اند.

6- باندهای محافظتی و محافظ های مچ ها و زانو و سُم اسب ها: تجهیزات محافظتی و کمک درمانی زانوها، پاها، مچ و سُم اسب ها جایگاه ویژه ای در افزایش ایمنی، کیفیت زندگی و راحتی و طول عمر مفید اسب ها دارند. اصولاً مشکلات پا به دلیل ماهیت کاربردی اسب ها (راه رفتن و دویدن، کشیدن ارابه ها و کالسکه ها و سواری دادن) مهم ترین معضلات در حوزه پرورش و نگهداری اسب ها هستند؛ بنابراین، هرچقدر برای حفاظت از اندام حرکتی اسب ها و مدیریت و بهبود مشکلات این اندام هزینه شود، به هدر نرفته است. در ادامه به توضیح مختصری در مورد باندهای ساق و ساعد بند و مچ بند و سایر وسایل محافظتی زانو، پاها و سُم پرداخته خواهد شد.

زانوبندهای اختصاصی برای اسب ها در فروشگاه ها وجود دارند که می توانند از زانوها در برابر آسیب های ناشی از فعالیت های بدنی گسترده اسب ها مانند دویدن و پریدن و سایر تمرین های بدنی محافظت کنند. در این دسته نیز تنوع نسبتاً بالایی وجود دارد که یا حالت کمک درمانی برای اسب های دارای التهاب و درد در زانوها دارد و یا انواع محافظ را شامل می شود. آنها معمولاً از مواد مستحکم و بادوام ساخته می شوند که با تسمه چسب دار یا سگک دار به روی زانوی اسب بسته شده و از آن در برابر خراشیدگی، ضربه و سایر آسیب های محتمل محافظت می کنند. معمولاً طراحی آنها به گونه ای است که برای ابعاد و قطر زانوی مختلف بر اساس سن و نژاد مناسب هستند.

روکش ها یا بانداژها نیز یکی از موارد اصلی حفاظتی برای پاهای اسب ها هستند که برای برخی اسب ها و سوارکارها بیشتر از انواع دیگر تجهیزات محافظتی مانند کفش ها یا بوت های مخصوص اسب ها کاربرد دارند. باندهای مورداستفاده برای پاهای اسب ها دو نوع بسیار رایج تر دارند که یکی باندهای درمانی است و دیگری باندهای محافظ ورزشی (به ویژه در ورزش هایی مانند چوگان) هستند. باندهای مخصوص ورزشی در ورزش چوگان بسیار رایج هستند، اما در رشته هایی مانند درساژ نیز بسیار رایج هستند. این باندها معمولاً با نوارها و بست های چسبی بسته و محکم می شوند و از مواد سازگار با پاهای اسب ها ساخته می شوند تا پاهای آنها را از قسمت ساق و ساعد تا مچ پا در برابر ضربات (چه از طرف خود اسب و چه اسب های دیگر) محافظت کنند و تا حدی نقش حمایتی از ساختار پای اسب ها دارند.

علاوه بر این، این باندها یک لایه حفاظتی در برابر خاک، شن و ماسه و سایر مواد زائد در تماس با پاهای اسب ها نیز ایجاد می کنند. باندهای پزشکی نیز برای مصارف درمانی؛ مانند پوشش پانسمان زخم ها یا کمک به کاهش تجمع مایع و التهاب در ضایعات مفصلی و پاها کاربرد دارند که ممکن است یک لایه داخلی پنبه ای نیز داشته باشند. دلیل محبوبیت باندها به مواردی مانند ثابت ماندن و کمتر لیزخوردن آنها و البته طیف گسترده رنگی آنها برمی گردد که هم کاربردی است و هم به زیبایی (به ویژه در رشته های ورزشی زیبایی و ریتمیک مانند درساژ) کمک می کند.

یکی از تجهیزات حفاظتی اصلی اسب ها که از سُم ها حفاظت می کند، پوشش های ساخته شده از جنس مواد محکم برای سُم ها هستند که معمولاً توسط تسمه های چسبی ولکرو (Velcro straps) به سُم بسته شده و مانند کفش های دارای محافظ فلزی از سُم اسب ها در هنگام حرکت حفاظت می کنند. پوشش های سُم می توانند فقط سطح روی سُم را بپوشانند و یا به شکل یک کفش تمام سطح رویی و جانبی و کف سُم را بپوشانند که تحت عنوان اصطلاحاً چکمه ها یا بوت های سُم (Hoof boots) شناخته می شوند. چکمه های سُم با جذب ضربه ها، راحتی و ایمنی را در زمین های مختلف و به ویژه زمین های ناهموار و سنگلاخی یا یخزده ایجاد می کنند. انواع مختلفی از چکمه ها یا پوشش های سُم (مشابه با انسان انواعی مانند بوت یا چکمه راهنوردی یا ترکینگ، بوت یا چکمه ورزشی، بوت یا چکمه ساده، بوت یا چکمه سطح مبتدی، چکمه ها یا محافظ های سُم های کوچک یا بزرگ، چکمه های مخصوص حمل و نقل هوایی و...) وجود دارند که بنا بر عادت یافتن اسب به آنها، رشته ورزشی و اقلیم محیط و نوع زمین های مورد تردد اسب ها می توانند به صورت موردی یا دائمی استفاده شوند.

7- پتوی زین، پَدهای زیر زین ها و انواع پوشش های بدن اسب ها: هر پوششی که در ناحیه استقرار زین و زیر آن برای اسب در نظر گرفته می شود، اهدافی همچون افزایش راحتی اسب و سوار، جذب ضربه و محافظت از پشت اسب را دنبال می کند که نباید باعث ناراحتی و ساییدگی یا زخم در پشت اسب شود. برخی مواقع زخم های محل زین به دلیلی به غیر از نامناسب بودن زین و نصب غیراصولی آن در اسب به وجود می آیند که یک دلیل اصلی آن کثیفی جمع شده در زیر پدها و برس نخوردن و تیمارنکردن مناسب محل زین قبل از نصب آن و البته تعریق شدید است. البته باید در نظر داشت که اگر زین مورداستفاده برای اسب مناسب نباشد، استفاده از پد زیرین یا هر مورد پوششی پشت اسب نمی تواند باعث رفع ایراد شود و حتی ممکن است وضعیت بدتر شود. پدهای زیر زین که با جذب تعریق اسب باعث تمیز و خشک ماندن و کاهش احتمال لغزش زین می شوند از موادی مانند قطعات نازک تر پارچه ها تا قطعات و لایه های ضخیم مواد و پارچه های خاص ساخته می شوند.

این پارچه ها که از لحاظ دوام، سهولت شستشو و نظافت و عملکرد یا سطح راحتی که ایجاد می کنند متفاوت هستند، از موادی مانند پنبه، پشم یا پوست گوسفند و چرم، جیر یا نمد و یا مواد مصنوعی مانند نایلون و لاستیک و فوم (مواد اسفنجی)، ژل ها و... و یا ترکیبی از مواد طبیعی و مصنوعی ساخته می شوند. پدهای سنگین یا دارای جنس نامناسب می توانند با وجود دردسترس بودن راحت و یا قیمت مناسب معایب بارزی مانند لغزش و جمع شدن بر پشت اسب و فشار و آزار بر اسب شوند. پدها یا پتوهای مورداستفاده در زیر زین باید به خوبی بر روی اسب تثبیت شده و راحتی و جذب و دفع تعریق و تبادل هوا با محیط را انجام دهند. در سرمای زمستان و یا گرمای تابستان پدها و پتوهای زیر زین و یا لباس ها و رواندازهای اسب باید مناسب حفظ راحتی و سلامت اسب در آن شرایط آب و هوایی باشند.

تصویر شماره 2- تجهیزات حفاظتی اسب ها طیف گسترده ای را در برمی گیرد که عمدتاً از اندام حرکتی اسب ها حفاظت می کنند.

تجهیزات ایمنی سوارکاران

برخی از تجهیزاتی که در بالا توضیح داده شدند (مواردی مانند رکاب ایمنی یا رکاب تاپادرو و بست های حمایتی زین ها) هم برای ایمنی اسب مهم هستند و هم برای ایمنی سوارکار و حتی در مواردی بیشتر برای ایمنی سوارکار مهم هستند. در واقع ایمنی اسب و سوار در بیشتر مواقع به هم وابسته است. تجهیزاتی که در اینجا برشمرده می شوند به طور اختصاصی تر برای ایمنی سوارکار اهمیت دارند و مواردی مانند کلاه ایمنی سوارکاری، چکمه سوارکاری، لباس های سوارکاری، گاردها و محافظ های بدن (جلیقه های ایمنی)، محافظ های دهان و دندان ها و... را شامل می شوند که برخی از آنها (مانند کلاه و چکمه و لباس سوارکاری) در مقالات پیشین به عنوان وسایل اساسی موردنیاز برای سوارکاری شرح داده شده اند، اما در اینجا بیشتر تمرکز بر کاربرد حفاظتی آنها است.

به عنوان مثال، اگر کلاه سوارکاری خریداری شده شامل استاندارد جدید EN1384 شود، تمام موارد را (با سقوط از ارتفاعی مشخص یا برخورد وزنه ای با وزنی مشخص) جز مقاومت در برابر ضربه اشیای گرد و کروی مورد تأیید قرار می دهد.

تصویر شماره 3- کلاه ایمنی جزو تجهیزات ایمنی بسیار مهم سوارکاران است که استاندارهای خاص خود را نیز دارد

بسیاری از افراد فعال در زمینه سوارکاری تاکنون به استفاده از گاردهای دهانی و دندانی حین سواری فکر نکرده اند، اما در هنگام پرش با اسب برخورد با حصارها یا شاخه ها و سایر موانع آسیب دهانی و دندانی محتمل است که می توان برای راحتی بیشتر محافظ اختصاصی در مراکز دندانپزشکی و دندان سازی سفارش داد.

دستکش نیز جزو وسایل محافظتی مهم است که از دستان سوارکار در برابر حوادثی مانند کشیده شدن ناگهانی بند مهار در دست و زخم و تاول ناشی از آن جلوگیری می کند. معمولاً دستکش های تابستانی و زمستانی در بازار برای سوارکاری قابل یافت هستند که هم ایمنی و هم دمای مناسب را فراهم می کنند. به عنوان مثال، برای زمستان دستکش های چرمی آستردار با گرما و مقاومت بسیار خوب قابل دسترس هستند.

ممکن است برای مسابقات نیز دستکش مثل بقیه البسه دارای استاندارد و قوانین خاص خود باشد که می توان از دستورالعمل مسابقات و فدراسیون سوارکاری در مورد آن استعلام نمود یا از مربیان باتجربه کسب اطلاع نمود.

وسایل ایمنی دیگری نیز وجود دارند که بیشتر آنها جزو موارد ایمنی اختیاری هستند. به عنوان مثال، اگر از نیم بوت های پاشنه دار به جای چکمه های رایج ساق بلند جهت سوارکاری استفاده می شود، می توان از ساق بندها یا گترهای مخصوص که هم زمان بر روی شلوار و کفش بسته می شوند، استفاده نمود تا ایمنی و عدم آلودگی چکمه های ساق بلند را به وسیله آنها نیز بتوان ایجاد نمود. نمونه دیگر وسایل ایمنی قابل استفاده جعبه های کمک های اولیه همراه سوارکار یا تیم سوارکاری هستند که به ویژه در مسیرهای سواری خارج از مکان های مسکونی می توانند نجات دهنده افراد و اسب ها (جعبه کمک های اولیه مخصوص اسب) باشند.

تصویر شماره 4- تجهیزات حفاظتی سوارکار جهت حفظ ایمنی او طیفی گسترده از نوک سر تا انتهای انگشتان پا را شامل می شود.